Κυριακή 3 Δεκεμβρίου 2017

Λέσχη Λ-1

Στη φετινή χρονιά, εγκωμιάζουμε τις νέες αρχές και λειτουργίες.
Ο έρωτας είναι παντού. Τελευταίο ανάγνωσμα της ΛΑΗ :  Εγκώμιο για τον έρωτα, του Alain Badiou (με τον Nicolas Truong) εκδόσεις Πατάκη. Η μελέτη του κειμένου ολοκληρώθηκε (αν και συζητιέται ακόμα...) τον Νοέμβρη 2017.

Παρασκευή 19 Μαΐου 2017

Λέσχη Κ-7

Την Κυριακή 14 Μάη 2017 η ΛΑΗ στο "βιβλιοκαφέ" συζήτησε Το γεράκι της Μάλτας του Ντάσιελ Χάμετ. Την εισήγηση έκανε η Εύα Καλογιαννάκη.

Παρασκευή 21 Απριλίου 2017

Λέσχη Κ-6

Την Πέμπτη 20 Απρίλη η ΛΑΗ συζήτησε (μέχρι τις μικρές ώρες) το βιβλίο του Δημοσθένη Παπαμάρκου Γκιάκ (Αντίποδες). Την εισήγηση έκανε η Αρετή Παπαδογιαννάκη Παλάκου.

Δευτέρα 27 Μαρτίου 2017

Λέσχη Κ-5

Την Κυριακή 26/3/2017 η ΛΑΗ συζήτησε την ποιητική συλλογή του Αρσένι Ταρκόφσκι Πουλιά ταξίδευαν στον δρόμο μου (Ελεγεία). Την εισήγηση έκανε η Κάλλι Καλογιαννάκη.

Σάββατο 25 Φεβρουαρίου 2017

Λέσχη Κ-4

Την Κυριακή 19 Φλεβάρη στο ξενοδοχείο "Μέγαρον", η ΛΑΗ συζήτησε τα βιβλία : Το βάρος της πεταλούδας  ου Erri de Luca (κέλευθος) και Το κακό έρχεται από πιο μακριά του Alain Badiou (Πατάκης) σε μία πολύωρη συνάντηση. Την εισήγηση έκανε ο Περικλής Δ. Παυλάκος.

Κυριακή 5 Φεβρουαρίου 2017

Κοπή πίτας

Το Σάββατο 4 Φλεβάρη η ΛΑΗ έκοψε την πίτα της στο Αντέτι  μετά μουσικής, οίνου και εδεσμάτων. Το φλουρί βρήκε η Μαρία Λασηθιωτάκη.

Τανιζάκι Το κλειδί


                                              ΤΖΟΥΝΙΤΣΙΡΟ ΤΑΝΙΖΑΚΙ
                                                       ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΔΗΣ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΑΓΡΑ
ΕΤΟΣ ΣΥΓΓΡΑΦΗΣ: 1956
Η ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΙΑ ΤΗ ΛΕΣΧΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗΣ
   Για πρώτη φορά επιλέχθηκαν να διαβαστούν για την ίδια συνάντηση της Λ.Α.Η.  δύο βιβλία διαφορετικών συγγραφέων. Το  κοινό ενδιαφέρον σε αυτά είναι ότι έχουν γραφτεί ως ημερολόγιο. Την Κυριακή 29/5/2016, Το ημερολόγιο του Αδάμ και της Εύας του Μαρκ Τουαίην  παρουσιάστηκε από την Τζίνα Αποστολάκη και  Το κλειδί του Τζουνιτσίρο Τανιζάκι παρουσιάστηκε από την Αρετή Παπαδογιαννάκη – Παυλάκου.
   Άλλα ενδιαφέροντα βιβλία που έχουν τη μορφή ημερολογίου και προτείνονται είναι:
το Ημερολόγιο ενός τρελού, του Νικολάι Γκόγκολ και το Το ημερολόγιο της Άννας Φρανκ, της ιδίας.
   Καθότι η πλοκή στο βιβλίο τόσο του Τουαίην  όσο και του Τανιζάκι πλέκεται από την παράθεση αποσπασμάτων από τα ημερολόγια δύο συζύγων, προτείνεται από την κατηγορία των επιστολογραφικών μυθιστορημάτων το βιβλίο  Επικίνδυνες σχέσεις του Σοντερλό ντε Λακλό.
ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ
    Το Κλειδί  (1956) είναι το προτελευταίο έργο του Τανιζάκι. Μαζί με το τελευταίο του έργο, το Ημερολόγιο ενός ξεμωραμένου γέρου (1961) αποτελούν μια ιδιαίτερη θεματική ενότητα. Πραγματεύονται ένα από τα αγαπημένα θέματα της ιαπωνικής λογοτεχνίας, αυτό του ηλικιωμένου άνδρα που έχει ακόμα μέσα του τη φλόγα του έρωτα και που το όψιμο πάθος του τον οδηγεί στην καταρράκωση.  Εξάλλου, ο συγγραφέας σ ’όλο το έργο του γίνεται ο εκφραστής μιας εμμονής πάνω στα διεστραμμένα ερωτικά παιχνίδια τα οποία μοιραία οδηγούν τους  ήρωες  σε ακραίες καταστάσεις.
   Το Κλειδί  είναι τα αποσπάσματα από τα  ημερολόγια ενός παντρεμένου ζευγαριού σε ώριμη ηλικία τα οποία διαβάζονται στα κρυφά από τον άλλο και κυρίως γράφονται για να διαβαστούν με αυτόν τον τρόπο. Ένα πολλαπλό παιχνίδι υπαινιγμών, υποδηλώσεων, μαρτυριών, συγκρούσεων, κόλπων και παιχνιδιών μέσα από κρυφές και τολμηρές επιθυμίες. Η διαφορετικότητα στον τρόπο γραφής των αποσπασμάτων φανερώνει το φύλο του γραφέα, γεγονός που στην ελληνική μετάφραση περιορίστηκε στην πλάγια και όρθια γραμματοσειρά.

Ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ
   Η Λ.Α.Η. έκλεισε την 4η χρονιά συναντήσεων με το βιβλίο του Τανιζάκι Το εγκώμιο της σκιάς (έτος συγγραφής 1933). Τα παλιότερα μέλη της Λέσχης είχαν την ευκαιρία να γνωρίσουν τον συγγραφέα μέσα από το εξαιρετικό  αυτό αισθητικό δοκίμιο.
   Ο Τανιζάκι θεωρείται από τις σημαντικότερες μορφές της ιαπωνικής λογοτεχνίας του 20ου αιώνα. Το 1949 τιμήθηκε με το Αυτοκρατορικό Βραβείο Λογοτεχνίας, το σημαντικότερο από τα βραβεία που πήρε. Πολλά έργα του έχουν μεταφραστεί στη Δύση.  Το 1964 εκλέχτηκε επίτιμο μέλος της Αμερικανικής Ακαδημίας Γραμμάτων και Τεχνών.
   Γεννήθηκε το 1886 στο Τόκιο και πέθανε το 1965 στη Γιουγκαουάρα. Ήταν γόνος εύπορης οικογένειας εμπόρων και σπούδασε Ιαπωνική Λογοτεχνία στο Αυτοκρατορικό  Πανεπιστήμιο του Τόκιο. Παντρεύτηκε τρεις φορές. Κατά τη διάρκεια του πρώτου γάμου του, ο οποίος υπήρξε δυστυχισμένος, ενθάρρυνε μια σχέση μεταξύ της γυναίκας του και του φίλου του συγγραφέα Sato Haruo.
    Στην αρχή της λογοτεχνικής του καριέρας επηρεάστηκε έντονα από το δυτικό τρόπο ζωής. Μετά τον σεισμό του 1923 μετακόμισε στο Κάνσαϊ ,  την περιοχή της Οσάκα και του Κυότο, κοντά στο κέντρο της παραδοσιακής ιαπωνικής αυτοκρατορικής κουλτούρας.  Οι παραδόσεις και η κουλτούρα του Κάνσαϊ έφεραν πνευματική και συναισθηματική αλλαγή στον Τανιζάκι ο οποίος εξελίχθηκε σε μεγάλο συγγραφέα. Το πάθος του για τη Δύση όσον αφορά τον κινηματογράφο, την τροφή και τη μόδα ατόνησε, αλλά η σχέση του με τη δυτική λογοτεχνία δεν  σταμάτησε ποτέ, καθότι τη μελετούσε και κατά διαστήματα τη μετέφραζε στα ιαπωνικά.
   Το λογοτεχνικό έργο του Τανιζάκι καλύπτει μια τεράστια θεματική και στυλιστική γκάμα. Ο συγγραφέας δοκιμάστηκε σε διαφορετικά λογοτεχνικά είδη. Το πρώτο του έργο ήταν ένα μονόπρακτο που εκδόθηκε το 1909. Το πρώτο του διήγημα με τίτλο Τατουάζ  το δημοσίευσε σε ηλικία εικοσιτεσσάρων ετών και δημιούργησε σκάνδαλο στους λογοτεχνικούς κύκλους.  Το πρώτο του μυθιστόρημα ήταν η Ζεστή σούπα. Το αριστούργημά του θεωρείται το βιβλίο Το ελαφρό χιόνι. Άλλα έργα του είναι: Ο έρωτας του τρελού, Μερικοί προτιμούν τις τσουκνίδες, οι αδελφές Μακιόκα κ.ά. Μεταξύ 1935 και 1941 δούλεψε πάνω στη μετάφραση σε μοντέρνα ιαπωνική διάλεκτο του Μύθου του Γκένζι-  ένα από τα παλιότερα ιαπωνικά λογοτεχνικά έργα. Έγραψε σενάρια για τον κινηματογράφο.
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΑΠΩΝΙΑ
    Η πρόσφατη ιστορία της Ιαπωνίας που σχετίζεται με τη χρονική περίοδο που έζησε και έγραψε ο Τανιζάκι σηματοδοτείται από μεγάλες αλλαγές. Με το θάνατο του αυτοκράτορα Μεϊτζί το 1912 ουσιαστικά πεθαίνει η παλιά γενιά των πολιτικών. Η Ιαπωνία είναι μια ενοποιημένη και εκσυγχρονισμένη χώρα με τεράστια εσωτερικά κοινωνικά προβλήματα. Οι νοσταλγοί της παλαιάς δόξας των σαμουράι και των φεουδαρχών αρχόντων που έχουν σβήσει, προκάλεσαν μια σειρά από αναταραχές και εξώθησαν την Ιαπωνία σε ένα εθνικιστικό κλίμα με  ακριβό τίμημα σε στρατιωτικό, κοινωνικό και οικονομικό τομέα.
    Η ήττα στον Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο οδήγησε στην συνθηκολόγηση της Ιαπωνίας. Ως το 1952 τη διοίκηση της χώρας ανέλαβε ο στρατηγός Ντάγκλας Μακ Άρθουρ. Οι αμερικανοί διοίκησαν άμεσα την Ιαπωνία, τόσο σε κεντρικό όσο και σε περιφερειακό επίπεδο, εκμεταλλευόμενοι προς όφελός τους  την υπάρχουσα κοινωνική δομή. Οι διοικητές των επαρχιών και των μεγάλων πόλεων ήταν αμερικανοί στρατιωτικοί που επέβαλαν σαρωτικές αλλαγές  σε όλους τους τομείς της οικονομικής και κοινωνικής οργάνωσης,  διαλύοντας τα υπολείμματα των φεουδαρχικών δομών  και υιοθετώντας τα πρότυπα του δυτικού κόσμου. Παρενέβησαν ακόμη και στο επίπεδο της οικογενειακής συγκρότησης ενισχύοντας το μοντέλο της πυρηνικής οικογένειας έναντι της παραδοσιακής συμβίωσης των γενεών.
ΥΠΟΘΕΣΗ
   Ένα κλειδί πεσμένο μπροστά στη βιβλιοθήκη του γραφείου ενός μεσήλικα  πανεπιστημιακού καθηγητή στην Ιαπωνία πέφτει στα χέρια της νεώτερης συζύγου του για ν’ ανοίξει τις κρυφές σελίδες του προσωπικού ημερολογίου του. Στην πρόκληση αυτή η σύζυγος απαντά με τις σελίδες του δικού της ημερολογίου, το οποίο ξεκινά να γράφει για να διαβάζεται και αυτό κρυφά  από τον σύζυγο.
   Σε μια Ιαπωνία, που ακόμα κρατά τις επιρροές της δικής της κουλτούρας αλλά ταυτόχρονα δέχεται έντονα τις επιδράσεις του δυτικού τρόπου ζωής, το ζευγάρι έρχεται αντιμέτωπο με μύχιες επιθυμίες και ανομολόγητα πάθη χωρίς κανέναν ενδοιασμό να χρησιμοποιήσει με ευφάνταστο τρόπο στο ερωτικό παιχνίδι τους την κόρη τους και έναν νεώτερο άνδρα που ενδιαφέρεται για αυτήν.
ΚΛΕΙΔΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ
    1) Οι αναφορές σε βιβλία και ταινίες που περιέχονται στο βιβλίο είναι έμμεσοι υπαινιγμοί για την πλοκή που αποτυπώνεται στις σελίδες των ημερολογίων. Χαρακτηριστικά:
·         Το κόκκινο και το μαύρο, Σταντάλ
Η υποκρισία βρίσκεται στο κέντρο όλων των σημαντικών γεγονότων. Οι άνθρωποι φέρονται σαν ερωτευμένοι ενώ δεν είναι κι όταν ερωτεύονται πραγματικά προσπαθούν να μην το δείξουν.
·         Ιερό, Γουίλιαμ Φώκνερ
Η υπόθεση ανατρέχει σε πραγματικά γεγονότα και περιγράφει την αποπλάνηση μιας νεαρής φοιτήτριας και το βιασμό της με ένα παράξενο αντικείμενο από έναν σεξουαλικά ανίκανο γκάγκστερ. Δεν είναι η πρώτη φορά που ο συγγραφέας επιχειρεί να εξερευνήσει τα σεξουαλικά απωθημένα και τα διαστρεβλωμένα πάθη των ανθρώπων.
·         Σαμπρίνα, σκηνοθεσία Μπίλι Γουάιλντερ
Η πρωταγωνίστρια της ταινίας είναι η κόρη του σοφέρ των Λάραμπι, η οποία είναι ερωτευμένη με τον Ντέιβιντ, το νεότερο και επιπόλαιο γιο της πάμπλουτης οικογένειας, ο οποίος δεν της δίνει σημασία αφού ενδιαφέρεται μόνο για τα γρήγορα αυτοκίνητα και φλερτάρει με τις όμορφες κοπέλες του κύκλου του. Ο αδελφός του ο σοβαρός Λάινους είναι αφοσιωμένος στις οικογενειακές επιχειρήσεις και είναι αυτός που σώζει την Σαμπρίνα από την απόπειρα αυτοκτονίας λόγω της ερωτικής της απογοήτευσης από τον Ντέιβιντ. Όταν η Σαμπρίνα θα γυρίσει από τις σπουδές της στο Παρίσι, όπου μεταμορφώθηκε σε μια καλλιεργημένη και γοητευτική γυναίκα, τα πάντα αλλάζουν, αφού ο Ντέιβιντ εντυπωσιάζεται μαζί της, ενώ ο Λάινους αρχίζει να τη φλερτάρει.
    2) Ο αριθμός 4 αποφεύγεται με κάθε τρόπο στην Ιαπωνία. Στο Κλειδί οι βασικοί ήρωες της πλοκής είναι τέσσερεις, ο μεσήλικας σύζυγος, η νεότερη σύζυγός του, η νεαρή κόρη τους και ο γιατρός που ενδιαφέρεται για αυτήν. Η λέξη για τον αριθμό τέσσερα μοιάζει πολύ με εκείνη του θανάτου. Για τους Ιάπωνες είναι κάτι σαν το 13 για τους Δυτικούς. Θεωρείται εξαιρετικά γρουσούζικος αριθμός και χρησιμοποιείται όσο λιγότερο γίνεται. Ακόμη και στα ασανσέρ, μπορεί να λείπει ο τέταρτος όροφος.
   3) Ο γάμος στην Ιαπωνία δεν είναι μόνο η τελετουργική ένωση δύο ζωών αλλά πολύ περισσότερο η ένωση δύο οικογενειών. Αυτό δεν έχει αλλάξει αισθητά, παρ’ όλη την εκκοσμίκευση της σύγχρονης ιαπωνικής κοινωνίας.
   4) Οι γκέισες έχουν σαν στόχο τη ψυχαγωγία του πελάτη είτε απαγγέλλοντας στίχους είτε παίζοντας μουσικά όργανα ή συμμετέχοντας σε ελαφριά συζήτηση. Κάποιες φορές υπάρχει φλερτ ή παιχνιδιάρικα υπονοούμενα, αλλά οι πελάτες γνωρίζουν ότι δεν περιμένουν κάτι παραπάνω. Η ξεκάθαρη ιαπωνική αυτή νοοτροπία υπαγορεύει ότι οι άνδρες διασκεδάζουν με τη ψευδαίσθηση από κάτι που στην ουσία δεν υφίσταται.
   5) Ο φετιχισμός ποδιών- ή ποδοφιλία ή ποδολαγνεία- είναι η έντονη σεξουαλική επιθυμία για τα πόδια. Η γοητεία που αποδίδεται κανονικά στις ερωτογενείς ζώνες, μεταφέρεται κυριολεκτικά προς τα κάτω.
   6) Τα ερωτικά παιχνίδια ρόλων είναι μια μορφή παιχνιδιού ρόλων με σεξουαλική συμπεριφορά, όπου δύο ή περισσότεροι άνθρωποι συμφωνούν να έχουν ανάλογους ρόλους, πάνω σε μια ερωτική φαντασίωση. Το πόσο σοβαρά αντιμετωπίζονται οι ρόλοι μέσα στο παιχνίδι, εξαρτάται από τους ανθρώπους που συμμετέχουν σε αυτό, αλλά και το σενάριο. Αυτό μπορεί να είναι οτιδήποτε από απλό και προσωρινό, έως σενάριο με λεπτομέρειες και επιμελημένο, γεμάτο από κοστούμια ή και χειρόγραφα. Αυτός που ελέγχει την κατάσταση οναμάζεται κυρίαρχος, ενώ το ελεγχόμενο άτομο ονομάζεται υποτακτικός.


 7) Προσέγγιση του βιβλίου μέσα από το λόγο του Ρολάν Μπαρτ:
    Α) ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΤΟΥ ΕΡΩΤΙΚΟΥ ΛΟΓΟΥ
·         ΙΔΕΕΣ ΓΙΑ ΛΥΣΕΙΣ
ΔΙΕΞΟΔΟΙ. Οι όποιες απατηλές λύσεις που, παρά τον συχνά καταστροφικό χαρακτήρα τους, προσφέρουν στο ερωτευμένο υποκείμενο μια πρόσκαιρη ανάπαυση: φαντασματική χειραγώγηση των πιθανών διεξόδων της ερωτικής κρίσης.
·         ΔΕΙΞΕ ΜΟΥ ΠΟΙΟΝ ΝΑ ΠΟΘΗΣΩ
ΕΠΑΓΩΓΗ. Το αγαπημένο πλάσμα ποθείται επειδή κάποιος άλλος ή άλλοι έδειξαν στο υποκείμενο ότι είναι ποθητό: όσο ειδικός κι αν είναι, ο ερωτικός πόθος ανακαλύπτεται δι’ απαγωγής.
…Η δομή, λοιπόν, του <επιτυχημένου> ζευγαριού μπορεί να είναι: λίγη απαγόρευση, πολύ παιχνίδι. Να χαράζεις τα όρια του πόθου κι έπειτα να τον αφήνεις ελεύθερο, σαν αυτούς τους φιλόφρονες ντόπιους που σου δείχνουν πρόθυμα το δρόμο, χωρίς ωστόσο να επιμένουν να σε συνοδέψουν.
·         Η ΓΚΡΑΝΤΙΒΑ
ΓΚΡΑΝΤΙΒΑ. Το όνομα, δάνειο από το βιβλίο του Γιένσεν που ανέλυσε ο Φρόυντ, ορίζει την εικόνα του αγαπημένου πλάσματος, στην περίπτωση που τούτο δέχεται να εισδύσει κάπως στο παραλήρημα του ερωτευμένου υποκειμένου, με σκοπό να το βοηθήσει να βγει από το παραλήρημα αυτό.
         Β) Η ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑ ΤΩΝ ΣΗΜΕΙΩΝ
…(στην Ιαπωνία –σε αυτήν τη χώρα που ονομάζω Ιαπωνία-η σεξουαλικότητα βρίσκεται μέσα στο σεξ, πουθενά αλλού. στις Ηνωμένες Πολιτείες, συμβαίνει το αντίθετο: το σεξ είναι παντού, έξω από την σεξουαλικότητα)…
          Γ) ΑΠΟ ΤΟΝ Ρ.ΜΠ.
·         ΑΠΟ ΤΟ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΣΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ
Το (αυτοβιογραφικό) <ημερολόγιο> έχει, ωστόσο, σήμερα, πέσει σε ανυποληψία. Ανώφελοι ελιγμοί: στον 16ο αιώνα, όταν άρχισαν να γράφουν ημερολόγιο, χωρίς απέχθεια, το ονόμαζαν diare: diarrhea και glaire (διάρροια και βλέννα).
·         Η ΦΑΝΤΑΣΙΩΣΗ, ΟΧΙ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ
Το να ονειρευόμαστε (καλά ή άσχημα) είναι κάτι ανούσιο (τι πλήξη μας προξενεί η αφήγηση ονείρων!). Αντίθετα, η φαντασίωση μας βοηθά να περνάμε τον όποιο χρόνο ξενυχτιού ή αϋπνίας. Είναι ένα μικρό μυθιστόρημα τσέπης που κουβαλάμε πάντα μαζί μας και που μπορούμε να το ανοίξουμε παντού, χωρίς κανείς να βλέπει τίποτα από δαύτο, στο τρένο, στο καφενείο, περιμένοντας σε κάποιο ραντεβού.
·         Η ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΖΩΗ
Πραγματικά, όταν κοινολογώ την ιδιωτική μου ζωή, εκτίθεμαι περισσότερο: όχι από τον κίνδυνο του <σκανδάλου>, αλλά επειδή, τότε, παρουσιάζω τις φαντασιώσεις μου στην πιο αδρή τους σύσταση. Και οι φαντασιώσεις είναι ακριβώς εκείνο στο οποίο οι άλλοι υπερτερούν: εκείνο που δεν προστατεύεται από καμιά ανατροπή, από καμιά εξάρθρωση. Ωστόσο το <ιδιωτικό> αλλάζει ανάλογα με τη δόξα (γνώμη) στην οποία απευθυνόμαστε: αν πρόκειται για δεξιά δόξα (αστική ή μικροαστική: θεσμοί, νόμοι, Τύπος), αυτό που εκθέτει περισσότερο είναι η σεξουαλική ιδιωτική ζωή. Αν όμως πρόκειται για αριστερή δόξα, η έκθεση του σεξουαλικού δεν παραβιάζει τίποτε: το < ιδιωτικό>, εδώ, είναι οι κούφιες πράξεις, τα χνάρια της αστικής ιδεολογίας που εκμυστηρεύεται το υποκείμενο.

ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΕΣ ΜΕΤΑΦΟΡΕΣ
   Το Κλειδί μεταφέρθηκε στον ιαπωνικό κινηματογράφο το 1959 σε σκηνοθεσία του Κον Ιτσικάουα και βραβεύτηκε στο Φεστιβάλ Καννών το 1960. Η ταινία προβλήθηκε στη χώρα μας με τον τίτλο Ακόλαστη σάρκα. Το Κλειδί αποτέλεσε το 1984 τη μαγιά της ιταλικής εκδοχής σκηνοθετημένης από τον Τίντο Μπρας.
                 

                                             Αρετή Παπαδογιαννάκη-Παυλάκου

Δευτέρα 23 Ιανουαρίου 2017

Λέσχη Κ-3

Το Σάββατο 21/01/2017 στο "Μέγαρον" η ΛΑΗ συζήτησε το βιβλίο του Αλάα Αλ-Ασουάνι, Το Μέγαρο Γιακουμπιάν (Πατάκης).  Την παρουσίαση έκανε η Ελένη Κουφάκη.